Günümüz Türkiye’si sermaye için dikensiz bir gül bahçesine çevrilmiştir.Neo-liberal politikalara sıkı sıkıya sarılmış Hükümetler tarafından 30yılı aşan bir süredir bu ülkede sermayenin her istediği anında vefazlasıyla yapılırken, emekçilerin en temel ve insani taleplerisistemli bir şekilde bastırılmış, hakları gasp edilmiştir. AKP iktidarıemekçilere yönelik bu çok yönlü kuşatmanın son, fakat en kararlıtemsilcisi olarak bu politikalarda ısrar ediyor. Bu politikaların özüüç temel ayak üzerinde yükseliyor. Birincisi kamu alanının, bütünyurttaşlara ait olan değerlerin piyasa güçlerine terk edilmesi, entemel insan ihtiyaçlarının dahi bir kâr alanı haline getirilmesi: AKPözelleştirmede şampiyondur.
İkincisi12 Eylül artığı bir Anayasa’nın gölgesinde yurttaşlarını en temelhaklardan mahrum bırakan, öteleyen, dinsel, inanca dayalı ya da etnikkimliklerini tanımayarak onları dışlayan otoriter devlet anlayışı: AKPbaskıda, gözaltılarda, kitle gösterilerine yönelik şiddette şampiyondur.
Üçüncüsüörgütlenerek, birleşerek kendi çıkarları için bu gidişata durdiyebilecek, hak gaspları karşısında sesini yükseltecek, sermayeninkarşısında emeğin onurunu savunacak emekçilerin istihdam politikalarıyoluyla bölünmesi, emekçilerin farklı statülerle farklılaştırılması,böylelikle işçi-memur, kadrolu işçi-taşeron işçisi, sözleşmeli, 4/C’li,4/B’li adı altında parçalanmış emekçilerin örgütsüzleşmesi,etkisizleştirilmesi, eşit işe eşit ücret ilkesinin ayaklar altınaalınması. AKP kuralsız istihdam alanında da şampiyondur.
4/C statüsütamamen özelleştirme mantığının ürünüdür. AKP kârlı kamu işletmeleriniyok pahasına sermayeye aktarırken bu işletmeleri kârlı hale getiren,etiyle, kanıyla, dişiyle tırnağıyla bu işletmelerin her bir tuğlasında,makinasında hakkı bulunan emekçileri de sokağa bırakmak, açlığa vesefalete mahkûm etmeye kararlıdır.
Bunun en son somut örneği Tekelişçilerinin durumudur. Bugün Ankara’da sürmekte olan Tekel işçileridirenişi bu noktada Türkiye’nin bütün emekçileri için önemli bir sınavniteliği kazanmıştır. Hamasi sloganların ötesinde bir gerçek olarakifade edilecek olursa bugün tüm emekçilerin yüreği Tekel işçileri içinatmakta, umutları, talepleri Tekel direnişinde somutlanmaktadır. Tekeldirenişi emekçiler için bir nirengi noktasıdır. Direnişinkaybedilmesinin sonuçları bütün emekçiler için ağır olacaktır.Direnişin kazanılması durumunda ise aynı 25 Kasım Grevinde yaşandığıgibi, emekçiler için daha aydınlık, daha demokratik bir Türkiye umudugüçlenecektir. Bu nedenle emek güçlerinin her hangi birinin bu direnişihafifsemeye hakkı yoktur.
DİSK ve KESK’in çağrısıyla bir araya gelen6 Konfederasyonun toplantısı sonucunda Hükümete sorunu çözmesi için 26Ocak’a kadar mühlet verildi. Bu süre içerisinde sorunun çözülmemesidurumunda dayanışma grevi yapılacağı vurgulandı. Siyasi iktidar buçağrıyı savsakladı. Yeni bir randevu vererek soğukta ekmek ve demokrasimücadelesi veren Tekel emekçilerini 1 hafta oyaladı. Bu bir haftanınsonunda işçilere yine 4/C’yi dayatabileceğini sandı.
Siyasiiktidar Tekel işçilerini pervasızca kapının önüne koyabileceğini,kimsenin onlara sahip çıkmayacağını düşünerek bu adımı attı. Tekelişçileri yıllardır süren bu karanlığa karşı bir meşale yaktılar. Bumeşalenin sönmesine izin vermeyeceğiz. Emekçilerin kararlılığını 4Şubat Perşembe günü, 1 günlük dayanışma greviyle bir kez dahagöstereceğiz.
Emek, Barış ve Demokrasi Mücadelesini Yükselteceğiz!